اولين مشق من

سلام بچه ها.امروز اول مهر بود .يعني اولين روز شروع رسمي مدرسه. صبح ساعت هفت با بابام از خونه اومديم بيرون. مدرسه كه رسيديم، ديدم حال و هواي مدرسه خيلي با ديروز فرق داره.تمام بچه ها اومده بودند. بابام ميگه مدرسه ي ما 430 دانش آموز داره كه تو چهارده كلاس درس مي خونند. آهنگ هاي كودكانه ي شادي از بلندگوهاي مدرسه پخش مي شد.بچه ها جنب و جوش عجيبي داشتند.خيلي از كلاس اولي ها مثل ديروز با مامان يا باباشون اومده بودند.ساعت 7:30 زنگ رو زدند.صف هاي زيادي تشكيل شد.منم رفتم تو صف كلاس اولي ها ايستادم.

مراسم آغازين با تلاوت قرآن كريم و سرود جمهوري اسلامي شروع شد.بعدش همه رو به حرم امام رضا (ع) ايستاديم و صلوات خاصه ي حضرت رو با مربي پرورشي(آقاي آشيب) خونديم. دوباره آقاي سليماني برامون صحبت كرد. چند تا تذكر هم به بچه هاي بزرگتر داد.اين كه مواظب ما كلاس اولي ها باشند.الهي به اميد تو گفتند و ما هم يا علي گفتيم.سپس به صورت كلاسي و به صف از دروازه قرآن گذشتيم و وارد سالن مدرسه  شديم.

به كلاس كه رسيديم، ديديم خانم معلم با خوشحالي منتظر ماست.سلام كرديم و هرجا كه خانم گفت نشستيم. همه كه سرجاشون نشستند، خانم به ما سلام و صبح بخير گفت و شروع به صحبت كرد.اجازه داد همه مون صبحانه بخوريم.

يكي دوساعتي از درس خبري نبود .بچه ها مي رفتند پاي تخته و شعر يا سوره هاي قرآني كه بلد بودند مي خوندند. زنگ تفريح هم قبل از بچه هاي بزرگتر رفتيم بيرون و خوراكي خورديم و به كارهامون رسيديم. تا اين كه خانم به ما سرمشق داد تا اولين مشق زندگي مون رو بنويسيم.راستش اولش خيلي سخت بود. دوست داشتم گريه كنم. آخه درعين حالي كه من مهد قرآن رفتم و با الفبا آشنا شدم و مي تونم بخونم، بابام هيچ وقت اجازه نداده بود من چيري بنويسم.به خدا توكل كردم و كم كم به خودم مسلط شدم و چيزي رو كه خانم رهاننده خواسته بود به خوبي نوشتم:

خانم معلم با حوصله دفتر بچه ها رو بررسي مي كرد.دفتر من رو هم ديد و اولين امضا رو پاي مشق من گذاشت.منم كلي ذوق كردم ....

                                                                                                                                    تا بعد...